நான் கண்காணிக்கப்படுகிறேன் – பா. ரஞ்சனி

சமீபத்தில் சமூக வலைதளங்களில் பொதுத்துறை வங்கியான மகாராஷ்டிர வங்கியில் காசாளராகப் பணியாற்றும் பிரேமலதா ஷிண்டே என்ற ஒரு பெண் ஊழியர் பற்றிய ஒரு  செய்தி வெளியானது. அவர் மிக மந்தமாகப் பணியாற்றி வருவதாக விமரிசித்து, அதை வீடியோ எடுத்து ஒருவர் வெளியிட்டார். அதைப் பற்றி பலவிதமான கருத்துகள் வெளியாகின. எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர் கீரை ஆய்வதற்குக் கூடத் தகுதி இல்லாதவர் என மிக மோசமாக அப்பெண்ணைப் பற்றி விமர்சித்து, முகநூலில் பதிவு செய்தார். பலத்த கண்டனங்களுக்குப் பிறகு அதை நீக்கி விட்டு, பெயரளவில் மன்னிப்புக்கோரி பதிவிட்டார். பொதுத்துறை ஊழியர்களைப் பற்றி, பொதுமக்களிடம் அவதூறு பரப்புதல் மட்டுமல்ல, ஒரு பெண் ஊழியரைப் பற்றி குறைந்தபட்ச நாகரீகம் கூட இல்லாத வார்த்தைகளை முகநுலில் பதிவு செய்யும் போக்கு, எந்த வகையிலும் நியாயமல்ல.. காலம்காலமாக புரையோடிப்போன ஆணாதிக்க சிந்தனையின் வெளிப்பாடுதான் இப்படி அழுக்கான வார்த்தைகளாய் வெளி வருகின்றன.. இந்த சம்பவம் குறித்து சக ஊழியர்கள், வங்கியில் உள்ள நண்பர்கள், தோழியர் எனப் பலரிடம் என் ஆதங்கத்தை, கோபத்தை வெளிப்படுத்தினேன். அதன் நீட்சியாக புதிய ஆசிரியன் வாசகர்களிடமும்..

எப்படி வந்தது..

என்னை நானே அந்த வீடியோவில் சொல்லப்பட்ட வங்கிக் கவுண்டரில் நிற்பவளாகக் கற்பனை செய்து கொண்டேன்.. காசாளர் மெதுவாய் செயல் பட்டால், கூட்டநெரிசல், எனது அவசரம் ஆகியவற்றை மனதில் கொண்டு அவரிடம் சற்று சீக்கிரமாய் வாங்குங்கள் என்று சொல்வேன்.. பொறுத்துப் பார்ப்பேன்.. சரியாகவில்லை என்றால், சம்பந்தப்பட்ட உயரதிகாரியிடம் புகார் செய்வேன்.. இதுதானே, யாராய் இருந்தாலும், கோபம் வந்தால் செய்யக் கூடியது.. ஆனால், ஒரு பணியிடத்தில் பெண் ஒருவரின் செயல்பாட்டை எந்தக் குற்ற உணர்ச்சியும் இன்றி வீடியோ எடுக்கும் தைரியம் எப்படி வந்தது? அந்த அதிகாரம் யார் அளித்தது? இந்த சம்பவத்தில் நடந்தது போல தாங்களே அதிகாரத்தைக் கையில் எடுக்கும் ஆதிக்கப் போக்கு ஆபத்தானது..

தொழில்நுட்ப வளர்ச்சிப் போக்கில், வீடியோ எடுக்கும் போன் எத்தனை சந்தோஷங்களுக்கு வழி வகுக்கிறது.. குழந்தைகளையும் பேரக் குழந்தை களையும் கண்டுகளிக்க, நட்பை வலுப்படுத்த, பொருட்களை வாங்க விற்க, தகவல் பரிமாற்றத்துக்கு என பயன்பாட்டின் பட்டியல் நீண்டு செல்கிறது.. எனினும், மனப்பிறழ்வு கொண்ட, வக்கிர எண்ணங்களின் வடிவமாக இருப்பவரிடம் இந்த தொழில்நுட்பம் சிக்கும்போது பிரச்சினை எழுகிறது..

எங்கெங்கு காணினும்..

இந்த குறிப்பிட்ட சம்பவம் என்னை ஒரு கணம் என் தினசரி வாழ்வைத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது.  நான் அன்றாடம் சென்று வரும் இடங்களில் எங்கெல்லாம் நான் கண்காணிக்கப்படுகிறேன்.. உங்கள் செயல்பாடுகள் கண்காணிக்கப்படுகின்றன என்ற அறிவிப்புப் பலகைகள் டிபார்ட்மெண்டல் ஸ்டோர்ஸ், மருத்துவமனை, வங்கிகள், அரசு அலுவலகங்கள், துணிக்கடைகள், நகைக்கடைகள் என்று எல்லா இடங்களும் சிசிடிவி காமிராக்களின் கட்டுப்பாட்டில் வந்து விட்டன. கடவுளின் இடத்தில் காமிராக்கள் என்று சமீபத்தில் படித்த கட்டுரை நினைவுக்கு வருகிறது.. அலுவலகத்தின் நடை பாதையில் நடக்கும் போதுகூட, காமிரா கண்காணிக்கிறது என்ற பிரக்ஞையுடன் நடையின் சுதந்திரம் மட்டுப்படத்தான் செய்கிறது.. சட்டவிரோத செயல்களைக் கட்டுப்படுத்தவும், திருட்டு மற்றும் வழிப்பறிகளைக் குறைக்கவும்தான் சிசிடிவி காமிராக்கள் அமைக்கப்படுகின்றன என்று சொன்னாலும், எனக்கென்னவோ உலகமயத்தின் நீண்ட கரங்கள் என் அலுவலக நடை பாதை வரை ஆதிக்கம் செலுத்துவதாகவே உணர்கிறேன்..

(b.ranjani@licindia.com)